Welkom op mijn website Wereldoorlog in beeld. De bedoeling van deze website is mijn hobby te delen met andere die net zoals ik geïnteresseerd zijn in Wereldoorlog I & II. Honderden van begraafplaatsen, musea, monumenten en herdenkingen kan je hierop terug vinden. Met regelmaat zullen er fotoalbums bijgeplaatst worden eveneens blogpagina's over uitstappen en evenementen. Meer info over mij kan je terug vinden op de wie ben ik pagina Veel plezier !!

Nieuwe fotoalbums

Update 16/06/2017

Fotoalbums tocht Frankrijk 21/04/2017

Update 29/05/2017

Fotoalbums Noord Frankrijk 24/04/2017

Update 28/05/2017

Fotoalbums Fronttour 30/04/2017

Update 25/05/2017

Fotoalbums Somme tocht van 20/04/2017

Update 28-04-2017

Fotoalbums Frankrijk 28-03-2017

fotoalbums Ceremonies 07-03-2017

fotoalbums Frankrijk 07-03-2017

fotoalbums Frankrijk - West-Vlaanderen 27-01-2017

fotoalbums Frankrijk - West-Vlaanderen

fotoalbums begraafplaatsen Wallonië 11-12-2016

Op woensdag 1 februari 2017 is Antoon Verschoot op 91-jarige leeftijd te Ieper overleden. Antoon was klaroener van de Last Post Association van 1954 tot december 2015. Meer dan 61 jaar lang blies hij samen met zijn collega-klaroeners de Last Post onder de Menenpoort om aldus het offer van de gesneuvelde soldaten tijdens de Eerste Wereldoorlog te herdenken.

Vanaf 1954 tot december 2015 was Antoon Verschoot klaroener van de Last Post Association. Samen met zijn collega-klaroeners blies hij ± 15.000 maal de Last Post onder de Menenpoort. In weer en wind, zon of regen, sneeuw of ijzel, altijd was hij op post onder zijn Menenpoort. Samen met zijn collega’s startte hij op maandag tot en met zondag. Dan had hij een week geen dienst, maar toch kon hij het niet laten om ook dan zeer frequent aanwezig te zijn.

In al die jaren ontmoette hij vele gekroonde hoofden uit binnen- en buitenland: De Britse Queen Elizabeth, Koning Boudewijn en Koningin Fabiola, Koning Albert en Koningin Paola, Koning Filip en Koningin Mathilde, Koningin Beatrix, vele prinsen en prinsessen uit binnen- en buitenland, … Maar ook Paus Johannes Paulus II, Moeder Theresa, Bob Geldof, vele eerste ministers en ministers uit België en de hele wereld, … Maar hij stond ook altijd klaar om met iedereen een babbeltje te slaan of met binnen- en buitenlandse bezoekers op de foto te gaan.

Erevoorzitter Guy Gruwez en voorzitter Benoit Mottrie getuigen: “Met zijn jarenlang engagement voor de Last Post Association was Antoon voor ieder van ons een voorbeeld. Hij was altijd goedlachs en in voor een grap, maar steeds ernstig en bijzonder plichtsbewust. De Last Post Association verliest met Antoon Verschoot een van haar boegbeelden. We hebben enorm veel aan Antoon en aan zijn vroegere en huidige collega’s te danken. Onze gedachten gaan nu in eerste instantie uit naar zijn echtgenote Suzanne, zijn kinderen en kleinkinderen en zijn familie. Zij hebben Antoon altijd gesteund in zijn jarenlang engagement voor de Last Post Association.”

Antoon Verschoot kreeg voor zijn jarenlange inzet diverse onderscheidingen uit binnen- en buitenland waaronder MBE, Order of Australia en Ridder in de Kroonorde. Hij was ook ereburger van de Stad Ieper.

Op vrijdag 27 januari 2017 werd om 12u een ‘rededication service’ georganiseerd door de Commonwealth War Grave Commision. Tijdens deze herdenking werden twee graven voorzien van een nieuwe grafsteen. In beide gevallen gaat het om een Australische soldaat die oorspronkelijk begraven was op Hooge Crater Cemetery als ‘unknown soldier’ maar van wie nu de identiteit achterhaald werd.

De eerste soldaat die een nieuwe grafsteen kreeg is 5003 private François Eveillard. Private Eveillard was van origine Frans. Hij werd in 1889 geboren in Henon, Cotes-du-Nord in Bretagne, Frankrijk. Op 20-jarige leeftijd emigreerde hij naar Australië, waar hij 6 jaar later, in 1915 dienst nam in het Australian Imperial Force. Hij scheepte in op de Barambah op 27 juni 1916 en vocht aan het westelijke front in het 32ste Battaljon. Hij sneuvelde op 21 oktober 1917. Hij werd als ongekend soldaat begraven en werd later vermeld op de Menenpoort te Ieper. Nu kent hij zijn laatste rustplaats op Hooge Crater Cemetery, plot XIV, D9.

De tweede soldaat die een nieuwe grafsteen kreeg, is 691 Private Alexander Williamson. Williamson werd geboren op 27 augustus 1892 als oudste zoon van Louis en Mary Williamson in Foster, Victoria, Australië. Net zoals zijn vader en ooms werd hij boer. In oktober 1915 nam hij dienst in het AIF en werd toegekend aan het 29ste bataljon. Na een korte training vertrok hij in november 1915 om in Egypte verder te trainen, waarna hij in juni 1916 aankwam in Frankrijk. Het 29ste bataljon kwam de eerste keer in actie te Fromelles, op 19 juli 1916. In 1917 speelde het bataljon een belangrijke rol in de gevechten rond Bullecourt. Eind september 1917 werd Williamson overgeplaatst naar het 25ste Machine Gun Company. Op 24 oktober 1917 maakte Williamson deel uit van een reserve unit machinegeweer aan het front. Ze waren gepositioneerd in een bunker, Wiliamson samen met Corporal Dennis O’Dea en Private Albert Edge. De bunker werd om 5 u in de namiddag geraakt door een Duitse granaat waardoor de drie mannen op slag dood waren en begraven werden onder de brokstukken van de bunker. Enkel het lichaam van Williamson kon geborgen worden en werd voorlopig begraven op Pillbox Cemetery. Na de oorlog werden de lichamen van Pillbox Cemetery overgebracht naar Hooge Crater Cemetery, maar het oorspronkelijke kruis en identificatie van Williamson gingen verloren tijdens deze overbrenging.De identiteit van deze beide soldaten werd mede door de inzet van Fallen Diggers Incorporated achterhaald.

Tijdens de ceremonie werden de verhalen van beide soldaten verteld, waarna de ambassadeur van Australië de nieuwe grafzerken onthulde. Voor elke soldaat werd een gebed gelezen, voor Eveillard gebeurde dit zowel in het Engels als in het Frans, als eerbetoon aan zijn Franse afkomst.

De aanwezige hoogwaardigheidsbekleders legden bloemen neer bij beide graven op de tonen van piper Gil Vermeulen. Nadien werd de exhortation uitgesproken (ook hier zowel in Engels als Frans) waarna de klaroeners van de Last Post Association de Last Post brachten.

In 1895, nodigt Mevrouw Lenka, directrice van het vaste circus te Gent, “De Hippodroom”of ook “De Drie Sleutels” genoemd, gevestigd rond het Sint-Amandsplein ( Kattenberg en St-Amandsstraat ), The King of Cowboys SAMUEL FRANKLIN CODY met zijn familie uit om op te treden als eregasten in haar circus (20-28 maart 1895).

De act met scherpschutterij als hoofdthema moet bijzondere bijval gekend hebben want op 1 juni 1895 stichten enkele Gentse schutters de CODY CLUB.

SAMUEL FRANKLIN CODY ( oorspronkelijke naam COWDERY )

Is een Amerikaanse avonturier die tijdens zijn jeugd opgroeide tussen cowboys die hem leerden schieten, paardrijden en overleven in het Wilde Westen.

Hij laat zijn naam veranderen in Cody, zo sticht hij verwarring met de echte” Buffalo Bill”, William Cody, om zichzelf te promoten als showbusiness artiest.

Hij toert in Amerika en Europa met zijn show. Later begint hij zich te interesseren in de luchtvaart en wordt één van de belangrijkste pioniers van de ontwikkeling van vliegtuigen in Groot Brittannië. Uit zijn relatie met LELA BLACKBURN DAVIS wordt hun enige zoon geboren.

SAMUEL FRANKLIN LESLIE CODY – called Frankie (Bazel-Zwitserland, 7 september 1895)

Hij gaat als piloot in dienst bij het RFC ( Royal Flying Corps ) meer bepaald in het 41ste Squadron (opgericht in april 1916 - gestationeerd in Fort Rowner).

De Eenheid was uitgerust met de F.E.8 (Fighter Experimental number 8), een Britse tweedekker vervaardigd door The Royal Aircraft Factory. Het jachtvliegtuig was uitgerust met een duwschroef zodat de piloot met zijn Lewis Gun kon vuren zonder enige belemmering van de propeller.

Op 23 januari 1917 om 14u24 om precies te zijn, stijgt hij met zijn F.E.8 op te Abele en geraakt in een luchtgevecht verwikkeld boven Boezinge.

Hij moet zich verdedigen tegen een overmacht van 4 vijandelijke toestellen.

Cody wordt dodelijk geraakt en sneuvelt boven Passendale.

Hij wordt begraven in Zillebeke op het Perth Cemetery – China Wall.

Herinwijding graf Major Andrew Gale op Belgian Battery Corner Cemetery

Op vrijdag 30 september 2016 vond er op Belgian Battery Corner Cemetery te Ieper een plechtigheid plaats voor Major Andrew Gale, 98 jaar lang stond er op de grafsteen 'A soldier known unto god' dankzij Britse historici hebben ze deze soldaat een naam kunnen geven nl Andrew Gale.

Andrew Gale kwam uit Middlesex, in Engeland, in juli 1915 liet hij zijn vrouw en vijf kinderen achter om in de Westhoek te vechten tegen de Duitsers. Hij sneuvelde op 27 september 1918 tijdens de aanval op Hill 60 en dit enkele weken voor de oorlog ten einde was.

Gary en Guy Edward boxell uit Surry waren op uitnodiging van de CWGC naar België gekomen om de plechtigheid bij te wonen. Tot voor kort wisten de ze weinig tot niets over Andrew Gale enkel dat hij ergens gesneuveld was in de buurt van Ieper.

Tijdens de plechtigheid zongen een groep meisjes van de Tara Anglican School in Sydney een lied als eerbetoon aan alle gesneuvelden soldaten van de Eerste Wereldoorlog. Deze groep was voor twee weken op vakantie in Europa waaronder dus ook de Westhoek. Hier bezoeken ze musea en begraafplaatsen van de Eerste Wereldoorlog waarbij ook duizende Australische soldaten om het leven zijn gekomen.

Het volledige fotoalbum kan je hier terug vinden :Ceremonie Major Andrew Gale

10 juni 1944 een klein dorpje in Frankrijk niet ver van Limoges worden 642 mensen vermoord door het eerste regiment 'Der Führer' van de 2. SS-Panzer-Division Das Reich. aanleiding zou een wraakactie zijn op een actie van het Franse verzet op 8 juni 1944 waarbij SS-Sturmbannführer Helmut Kämfe om het leven kwam deze was een persoonlijke vriend van Majoor Diekmann die het bevel had van het regiment die de massamoord pleegde .

Het hele dorp ging in vlammen op en kort na de oorlog kwam Charles de Gaulle naar Oradour en hij besliste dat de resten van het oude dorp moest bewaard worden .

Vandaag de dag kan men het dorp en infocentrum bezoeken.

Eind september 2016 ben ik het dorp gaan bezoeken , hieronder de links naar de verschillende fotoalbums en infopagina.

Dit monument werd gecreëerd door meer dan 100 internationale smeden tijdens het "Black Smith event" in september op de Grote Markt van Ieper.

Het vredesmonument bestaat uit een zeven meter hoge en twee meter brede in cortenstaal opgetrokken zuil, 2016 met de hand gesmeden klaprozen en 26 kunstpanelen waarbij de smeden hun impressies weergeven over de Eerste Wereldoorlog.

Er komt bij het monument een vredesregister, waar iedere bezoeker zijn boodschap kan achterlaten. Ook jongeren en scholen worden uitgenodigd om op deze plek elkaar te ontmoeten en de hand te reiken. Het moet een plek worden van bezinning en reflectie. De site naast de Duitse militaire begraafplaats is de uitgesproken plek om dit te doen.

Herbegrafenis Perth Cemetery 07-03-2017

Op 7 maart 2017 vond op Perth Cemetery ( China Wall) de herbegrafenis plaats van drie soldaten uit de eerste wereldoorlog: een onbekende soldaat , een Nieuw Zeelandse soldaat en een soldaat van de Lancashire Fusiliers. De lichamen van de gesneuvelde soldaten werden samen in een graf begraven.

De ceremonie werd geleid door aalmoezenier Chris Kellok (1st. Battalon The Royal Regiment of Fusiliers) verder werden er lezingen gehouden door Flying Officer B.Burton , RAF, militair assistant de Defensie Attaché in België en M. Gregory Andrews ambassadeur van Nieuw Zeeland in België .

De Ode of Remenbrance werd in het Maori gelezen door Brigadier E. Williams gevolgd door de Last Post verzorgd door de klaroenblazers van het 1ste Batalion The Royal Regiment of Fusiliers.

link naar volledig fotoalbum

Dame Vera Margaret Lynn (East Ham (Londen), 20 maart 1917) is een Brits zangeres, die in de Tweede Wereldoorlog met als bijnaam "The Forces' Sweetheart" grote bekendheid kreeg. Het lied We'll Meet Again, geschreven door Ross Parker en Hughie Charles, is haar grootste klassieker.

Biografie

Vera Lynn werd geboren als Vera Margaret Welch in East Ham te Londen. Zij gebruikte de meisjesnaam van haar grootmoeder als artiestennaam. Ze begon met optreden als zevenjarige en trad voor het eerst voor de radio op in 1935, bij het destijds beroemde orkest van Joe Loss.

In 1940 kreeg Lynn haar eigen radioprogramma, Sincerely Yours, waarin zij boodschappen doorgaf aan soldaten in het buitenland en verzoeknummers zong. Ze bezocht ook ziekenhuizen om jonge moeders te interviewen en hun berichten aan hun echtgenoten overzee door te zenden, en trad op voor Britse soldaten, bijvoorbeeld in het toenmalige Birma. In 1942 nam ze het nostalgische We'll Meet Again op, dat goed bleek aan te slaan bij de velen die tijdens de oorlog van hun geliefden gescheiden waren. We'll Meet Again en haar The White Cliffs of Dover behoren tot de beroemdste liederen uit die jaren.

Na de bevrijding werd Lynn de eerste Britse artiest die de top van de Amerikaanse hitparade bereikte, met het lied Auf Wiederseh'n Sweetheart. Ook had ze succes met hits als Forget-Me-Not en My Son, My Son.

In 1975 werd Lynn in de adelstand verheven. Nadat bij haar borstkanker werd geconstateerd, richtte zij een liefdadigheidsorganisatie op.Jarenlang was Lynn regelmatig te zien bij herdenkingen van de Tweede Wereldoorlog; zij werd bijna de officieuze woordvoerder van de Britse veteranen. In 1985 trad ze in Nederland op tijdens het officiële concert ter gelegenheid van 40 jaar bevrijding. In 1992 trad zij op op het bordes van het Airborne Museum in Oosterbeek. In 1995 trad zij op bij Buckingham Palace ter gelegenheid van de vijftigste Victory in Europe Day. Tien jaar later was zij nog te gast bij een vergelijkbaar feest op Trafalgar Square, maar zingen deed zij toen niet meer. Wel hield zij een toespraak waarin ze de veteranen van de Tweede Wereldoorlog prees en jongere generaties opriep om zich hun offer te blijven herinneren.

In 2009 maakte Lynn haar comeback in de Britse hitlijsten. Met haar verzamelalbum We'll Meet Again - The Very Best of Vera Lynn haalde zij de album Top 20. Lynn was daarmee de oudste nog in leven zijnde zangeres die de Britse hitparade bereikte. In juli 2016 werd zij op 99-jarige leeftijd benoemd tot lid van de Orde van de Broeders van de Eer.

Drie dagen voor haar honderdste verjaardag verscheen het verzamelalbum Vera Lynn 100, bestaande uit zowel klassiekers als nooit eerder uitgebrachte nummers. Haar eeuwfeest werd gevierd met een benefietconcert in het London Palladium.

Lynn woont in Ditchling.

2017 is opnieuw een belangrijk jaar voor Ieper in het kader van ‘100 jaar Eerste Wereldoorlog 2014-2018’. Een eerste topmoment wordt de onthulling en inhuldiging van de stenen ‘leeuwen van de Menenpoort’ met speciale Last Post op maandag 24 april 2017. Tegelijkertijd wordt in het In Flanders Fields Museum een kleine tentoonstelling over ‘de leeuwen’ geopend.

De twee stenen leeuwen die het schild van Ieper (België) houden en die sedert 1822 aan de trap van de lakenhallen stonden - het burgerlijk en zakelijk centrum van de stad - komen terug naar hun oorspronkelijke thuis als onderdeel van de herdenkingen van de Eerste Wereldoorlog.

Midden de 19de eeuw werden de leeuwen verplaatst naar de Menenpoort en stonden er ook nog tijdens de oorlog terwijl Ieper door Duits artillerievuur tot ruïnes herschapen werd. Duizenden Australiërs en andere geallieerde troepen kwamen voorbij de leeuwen op weg naar de Belgische slagvelden van het Westelijk Front. Velen onder hen zouden niet meer terugkeren.

De leeuwen, gebroken en beschadigd, werden later uit het puin gerecupereerd en in 1936 door de burgemeester van Ieper aan de Australische regering geschonken als een gebaar van vriendschap en uit erkentelijkheid voor de Australische opoffering.

Al die jaren staan ze als schildwachten te kijk voor iedereen die het Australian War Memorial in Canberra, de hoofdstad van Australië, binnen gaat.Op een gezamenlijk initiatief van de Belgische en de Australische regering komen deze leeuwen tijdelijk terug naar hun symbolische heimat aan de Menenpoort. Dit kadert in de eeuwherdenking van enkele van de meest cruciale gevechten van de Eerste Wereldoorlog met o.a. de Derde Slag bij Ieper, de Slag om Passendale, de Mijnenslag en het Polygoonbos.

Het historisch verhaal van de leeuwen zal gebracht worden in een dossiertentoonstelling in het In Flanders Fields Museum. Eerst schepen Jef Verschoore, tevens voorzitter van het IFFM: ‘We zijn zeer verheugd dat de verschillende overheden en andere partners zoals de Commonwealth War Graves Commission en de Last Post Association de krachten bundelen om dit mooie project te realiseren. Het is dan ook logisch dat ons museum deze iconische beelden de nodige duiding zal geven in een gratis te bezoeken tentoonstelling in de Lakenhallen’.

De directeur van het Australian War Memorial, Dr Brendan Nelson, verklaarde dat de sterke band tussen Australië en België, die gesmeed werd door de inzet en het offer van diegenen die door de Menenpoort stapten op weg naar het front, door dit gezamenlijk initiatief hernieuwd en verstevigd wordt.‘We zullen voor eeuwig verbonden zijn met de stad Ieper en het Belgische volk, en als teken van dankbaarheid voor deze unieke samenwerking zal het Australian War Memorial, met de hulp van de Royal Australian Air Force, de leeuwen van de Menenpoort terugbrengen naar hun oorspronkelijke thuishaven’, voegde Dr Nelson eraan toe.

‘België en Australië herdenken de catastrofe van de Eerste Wereldoorlog. De leeuwen zullen net vóór Anzac Day toekomen en zullen opnieuw de wacht optrekken op hun oorspronkelijke plaats. Ze zullen ons herinneren aan de prijs die door zovelen betaald werd tijdens de gevechten om Ieper, het Polygoonbos en Wijtschate-Mesen, waarbij vele duizenden geallieerden omkwamen.’

De leeuwen worden officieel onthuld tijdens een speciale Last Post op 24 april 2017. De Last Post is een plechtigheid die sinds 1928 elke avond georganiseerd wordt door de Last Post Association. Tijdens de plechtigheid op 24 april zal de Last Post voor de 30.655ste keer gespeeld worden. De leeuwen zullen op de brug vóór de Menenpoort opgesteld staan en terugkeren naar het Australian War Memorial na Wapenstilstandsdag 2017.

Een uitleenovereenkomst werd gesloten tussen de Australische en Belgische federale regering. De federale overheid staat in voor het transport van de leeuwen op Belgisch grondgebied en voorziet voor deze gelegenheid de tijdelijke inplanting van twee sokkels waarop de leeuwen zullen worden tentoongesteld.

Een Argentijnse jonge man sneuvelt als Belgisch soldaat !

Jean Roqué (Juan Maria Roqué Alsina) werd geboren op 25 juli 1897 in Buénos-Aires in Argentinië. Behorende tot de beau monde van die tijd, reisde hij – zoals het gebruikelijk was in die kringen - naar Europa en naar Frankrijk. Nog geen 18 jaar en reeds zocht hij het avontuur op en werd oorlogsvrijwilliger in het Belgische Leger op 27 maart 1915. Hij kreeg zijn opleiding in het Centre d’Instruction Parigné-l’ Evêque ten zuidoosten van Le Mans in Frankrijk. Na omzwervingen op verschillende plaatsen, kwam hij uiteindelijk op 21 april 1917 toe in de 3de Compagnie van het 1ste Bataljon van het 18de Linieregiment dat gestationeerd was in Leisele. Via Killem (Fr.) trok het 18de Linie naar de sector van Boezinge.

In de nacht van 18 op 19 juni 1917 werkte Jean in de loopgraven in de omgeving van de molen van Lizerne (Zuidschote) toen zijn makkers en hij getroffen werden door granaatscherven. Tijdens het transport door de brancardiers werd de groep een tweede maal geraakt door een obus. Hij werd overgebracht naar het Militair Hospitaal Clep in Hoogstade waar hij de volgende dag aan de opgelopen verwondingen overleed. Hij kreeg postuum het Kruis van Ridder in de Orde van Leopold II, het Oorlogskruis, de Overwinningsmedaille, de Herinneringsmedaille Oorlog 1914-1918 en de medaille Strijder-Vrijwilliger.

Op 19 juni 2017 zal het dus exact 100 jaar geleden zijn dat hij zijn leven verloor. Hij was hoogstwaarschijnlijk uniek als Argentijn in het Belgische Leger tijdens WOI.

Om hem en alle anderen die sneuvelden tijdens de Eerste Wereldoorlog te herdenken, wordt er een tentoonstelling en een plechtigheid georganiseerd met als thema: ‘Remember us, WO I in en rond Vleteren’.

De plechtigheid had plaats om 10.00 uur op de Belgische Militaire Begraafplaats, Sint-Maartensstraat in Westvleteren. De volgende autoriteiten hebben hun deelname al bevestigd: Zijne Excellentie Pablo Grinspun, ambassadeur van Argentinië, de heer Carl Decaluwé, gouverneur van West-Vlaanderen, Luitenant-kolonel Christophe Onraet, Militair commandant Provincie West-Vlaanderen, Luitenant-kolonel stafbrevethouder Carlos Vermeulen, Directeur CCMP, de heer Paul Breyne, ere-gouverneur en commissaris-generaal Wereldoorlog 1 en Burgemeester Stephan Mourisse van Vleteren.

Op 22 juni 1943 werd de B17 bommenwerper van de Olbinski bemanning door Duitse jachtvliegtuigen neergeschoten op hun missie van Grafton Underwood in Engeland naar Antwerpen. Het vliegtuig explodeerde vlak in de buurt van deze plek (Wilhelminadorp – Oude Zeedijk). Vier bemanningsleden verloren hun leven. Deze manen riskeerden hun leven voor onze vrijheid.

Wij herdenken al de kameraden die zijn gestorven in dienst van hun vaderland in de zaal van gerechtigheid en vrede en wiens herinnering wij zullen koesteren. Hun erfenis aan ons is onze vrijheid die zij hebben gewonnen door hun moed, kameraadschap en toewijding aan hun plicht. De zielen van de rechtvaardigen zijn in de hand van God.

We remember before God and command to His safe keeping, those who have died fort heir country and fort he liberation of Europe and the establishment of peace throughout our continent.

Theys hall not old, as we that are left grow old: Age shall not weary them, nor the years condemn. At the going down of the sun and the moring. We will remember them.