Welkom op mijn website Wereldoorlog in beeld. De bedoeling van deze website is mijn hobby te delen met andere die net zoals ik geïnteresseerd zijn in Wereldoorlog I & II. Honderden van begraafplaatsen, musea, monumenten en herdenkingen kan je hierop terug vinden. Met regelmaat zullen er fotoalbums bijgeplaatst worden eveneens blogpagina's over uitstappen en evenementen. Meer info over mij kan je terug vinden op de wie ben ik pagina Veel plezier !!

Update 18/06/2018

Fotoalbums tocht Frankrijk 21/05/2018

Update 18/06/2018

Fotoalbums Duitsland 17/05/2018

Update 18/06/2018

Fotoalbums West-Vlaanderen

Update 25/05/2018

Fotoalbums tocht Frankrijk 22/04/2018

Update 17/04/2018

Fotoalbums tocht Frankrijk

Update 12/04/2018

Fotoalbums tocht Zeeland- Oost en West Vlaanderen

Update 01/04/2018

Fotoalbums tocht Frankrijk 28/03/2018

Update 25/03/2018

Fotoalbums tocht Nederland 22/03/2018

Update 19/03/2018

Fotoalbums tocht Frankrijk 15/03/2018

Update 24/10/2017

Fotoalbums tocht Henegouwen - Frankrijk 10/06/2017

update 25/08/2017

Fotoalbums tocht Verdun 17/05/2017

Update 26/07/2017

Fotoalbums tocht Verdun 16/05/2017

Update 15/07/2017

Fotoalbums tocht Arras en Henegouwen 04/05/2017

Update 01/07/2017

Fotoalbums tocht Frankrijk 03/05/2017

Operatie Chastise was de officiële naam voor de aanvallen op Duitse dammen tussen 16 mei en 17 mei 1943. Het was een operatie van de geallieerden tijdens de Tweede Wereldoorlog. Er werd gebruikgemaakt van een speciaal ontwikkelde stuiterbom. De aanval werd uitgevoerd door het RAF No. 617 Squadron, beter bekend onder de naam Dam Busters. De operatie werd geleid door Guy Gibson.

De Duitse wapenfabrieken in en rond het Ruhrgebied hadden elektriciteit en water (drinkwater, maar vooral koelwater) nodig voor hun productie. Dit werd geleverd door grote waterkrachtcentrales achter de stuwmeren. Daarnaast werden deze stuwmeren gebruikt om de waterstand in de Ruhr (via de Möhnedam) resp. in de Wezer (via de Ederdam) te regelen. Verder was het doel, door de vloedgolf ernstige schade bij civiele instellingen te veroorzaken. Verscheidene keren hadden de geallieerden de wapenfabrieken gebombardeerd, maar iedere keer bouwden de Duitsers ze razendsnel weer op. Gibson kreeg de opdracht om niet de fabrieken, maar de stuwdammen te vernietigen. Deze missie werd door velen als onmogelijk gezien omdat de stuwdammen extreem zwaar verdedigd werden. Vliegtuigen konden nauwelijks in de buurt komen, en de bommen die wel afgeworpen werden richtten weinig schade aan. Nadat de Britse ingenieur Barnes Wallis echter het idee van een stuiterbom had ontwikkeld en getest zag de Britse legerleiding toch een kans om de Duitsers een zware slag toe te brengen. Als primaire doelen werden de Möhnedam, de Ederdam en de Sorpedam voorop gesteld. Als secundaire doelen de Lister-, Ennepe- en Diemeldam.

In de nacht van 16 mei 1943 vertrok Gibson met een eskader van 19 Lancaster bommenwerpers naar het Ruhrgebied. Elk vliegtuig droeg onder de romp ėėn bom aan een speciaal aandrijfmechanisme dat de bom zijn rotatiesnelheid moest geven. Eenmaal in het Ruhrgebied aangekomen splitste de groep zich in tweeën; elke groep zou twee dammen aanvallen. Gibson zelf leidde de eerste aanval op de Möhnedam. Hij was ook de eerste die zijn bom afwierp, maar zonder het gewenste resultaat. Het kostte vijf aanvallen voordat de dam brak. Na zijn eigen aanval bleef Gibson elke aanval meegaan, om daarmee het afweervuur van de Duitsers te trekken. Zodoende kon de werkelijke aanvaller makkelijker aanvliegen en beter richten.

Nadat de Möhnedam verwoest was door drie correct afgeworpen bommen trok de groep met drie overgebleven bommen naar de vlakbijgelegen Ederdam. Ook deze werd met twee voltreffers verwoest. Twee bommen werden goed afgeworpen bij de Sorpedam maar deze hield stand. Een aanval met één bom op de Beverdam (die, zo blijkt achteraf, verward werd met de nabijgelegen Ennepedam) had eveneens geen resultaat.

Hoewel de missie een succes was, waren de verliezen zwaar. Slechts 11 van de 19 Lancasters keerden terug; 53 bemanningsleden (van de 133) kwamen om. Gibson behoorde bij de teruggekeerden, en werd vanwege zijn moed en uitmuntende leiderschap beloond met het Victoria Cross, de hoogste Britse onderscheiding. Na Operatie Chastise stond het 617e squadron bekend als de Dam Busters.

Door het bombardement viel de (drink)waterproductie in het Ruhrgebied van 1.000.000 m3 per dag terug tot 260.000, maar een maand later was de productie reeds terug op het oude peil dankzij een noodplan en voorzieningen (opgesteld in 1942) waarbij water uit de Rijn gebruikt kon worden. Ook de stroomvoorziening werd vrij snel hersteld, waardoor de gevolgen voor de Duitse oorlogsindustrie al met al vrij gering waren.

De Duitsers wisten veel sneller dan verwacht de stuwdammen weer op te bouwen, waardoor de Duitse oorlogsindustrie al na een paar maanden weer op volle toeren draaide. De schade aan gebouwen en infrastructuur in het Möhne- en Ruhrdal was aanzienlijk en de morele klap voor de Duitsers groot. Voor het Britse moreel, dat na drie jaar oorlog aardig in elkaar gezakt was vanwege de uitzichtloosheid van de oorlog, was het een enorme opsteker. De resultaten van het bombardement bewezen aan geallieerde kant vooral voor de propaganda grote diensten.

Door de twaalf meter hoge vloedgolf vielen in het Möhnedal tussen 1300 en 1600 slachtoffers. Meer dan de helft (minstens 1026) van hen waren geallieerde krijgsgevangenen en dwangarbeiders. In het Ruhrdal tussen Neheim en Niederense werd bijv. een kamp met Oekraïense dwangarbeidsters weggevaagd en vielen zeker 526 slachtoffers. Door de verwoesting van de Ederdam vielen 47 tot 68 slachtoffers.

Op 27 mei 1944 schoten Duitsers een Amerikaanse P-47 Thunderbolt uit de lucht met als piloot Frank Fazekas , het toestel stortte neer in een veld nabij het Franse Buysscheure. Dankzij aanwijzingen van ooggetuige Marc Cooche werd er in 2016 en 2017 in het veld onderzoek gedaan en werden er machinegeweren, brokstukken en motor van de P-47 alsook het naamplaatje en menselijke resten gevonden.

Op 8 mei 2018 werd de 73ste verjaardag van het einde van de Tweede Wereldoorlog herdacht in Buysscheure met plaatsing van een gedenkplaat aan het gedenkteken in de gemeente en het cultureel centrum kreeg de naam van Frank Fazekas.

Fotoalbum

Onder deze tactieken behoorden luchtlandingstroepen, de betere communicatie en samenwerking tussen artillerie en infanterie en het grootschalig gebruik van gepantserde troepen. Zo werden de tanks ook gebruikt als barrage: de artillerie verlegt langzaam zijn vuur naar voren en blijft met andere woorden de infanterie ondersteunen. Eerder had deze tactiek, tijdens het Nivelle-offensief bijvoorbeeld, zijn nut niet bewezen: op sommige punten volgde de artillerie te traag en kwam de infanterie in eigen vuur terecht, ofwel ging de artillerie te snel waardoor de infanterie geen ondersteuning meer kreeg. De tanks zouden gebruikt worden om vlak na de beschieting al op de loopgraven af te stormen, zodat de Duitsers geen kans zouden krijgen om uit hun schuilplaatsen te komen. Daarachter zou de infanterie komen, die het verdere werk opknapte. Ook werden deze gepantserde bakbeesten gebruikt voor het leveren van voedsel, munitie en reservetroepen aan eenheden in de voorhoede. Monash weigerde de infanterie op te offeren tijdens onbeschermde aanvallen, vandaar dus de wens om deze de maximale bescherming te bieden.

De aanval was zonder meer een succes; in 92 minuten werden alle doelstellingen bereikt, wat zeer weinig is in vergelijking met de aanvallen tijdens de eerste oorlogsjaren, waar sommige slagen meerdere maanden duurden (onder andere Verdun, de Somme en Passendale). In totaal bedroeg het totale aantal Australische slachtoffers 1.062 man (waaronder 800 doden), waarbij nog 176 Amerikaanse slachtoffers moeten worden bijgevoegd (waaronder bijna 100 sterfgevallen). De Duitsers leden een verlies van 2.000 man, waaronder 1.600 van hen gevangen werden genomen samen met een groot aantal van de artillerie.

90 jaar en meer dan 31.000 ceremonies na de eerste Last Post organiseert de Last Post Association deze herdenking nog altijd met dezelfde doelstelling. Het is een ingetogen en ontroerend eerbetoon aan de soldaten die vielen voor onze vrijheid en het herstel van de vrede na de Eerste Wereldoorlog. De dagelijkse herdenking is intussen uitgegroeid tot een unieke ceremonie met wereldwijde faam die elke avond door vele honderden of zelfs duizenden mensen wordt bijgewoond.

Na de inhuldiging van de Menenpoort op 24 juli 1927, nam politiecommissaris Pierre Vandenbraambussche het initiatief en verzamelde hij een aantal gelijkgestemde vrienden om het idee voor een dagelijkse Last Postplechtigheid uit te werken. De klaroenblazers werden gerekruteerd bij de leden van de Ieperse brandweer, een traditie die tot op vandaag in stand gehouden wordt. De eerste Last Post vond plaats op maandag 2 juli 1928 om 20.30 uur en werd bijgewoond door het voltallige schepencollege en een 70-tal toeschouwers. Na een onderbreking tijdens de winter van 1928-1929, werd en wordt de ceremonie vanaf 1 mei 1929 tot op heden elke dag uitgevoerd, met uitzondering van de oorlogsjaren en de Duitse bezetting tijdens WO II. De Last Post was en is tot op vandaag nog steeds een spontane hulde vanuit de Ieperse bevolking.

Voorzitter Benoit Mottrie: “De 90e verjaardag van de Last Post Association is een gepast moment om even stil te staan bij iedereen die vanaf het begin tot op vandaag een rol speelde of nog steeds speelt binnen onze vereniging. Ik denk hierbij aan de vijf voorzitters die mij zijn voorgegaan en aan alle bestuursleden die actief waren of zijn. Ook een woord van dank aan onze ceremonial assistants en alle andere medewerkers en de stad Ieper en haar diverse diensten die er voor zorgen dat de ceremonie elke dag in goede orde kan verlopen. Maar uiteraard wil ik ook alle klaroeners uit het verleden en heden danken voor hun uitzonderlijke en continue inzet. Ook een woord van dank aan alle families achter onze medewerkers die hun mannen heel veel avonden hebben moeten missen. Tot slot wens ik ook alle (lifetime) leden van de Last Post Association te danken die onze vereniging mee ondersteunen."

Airborne Museum 'Hartenstein' is een museum in Oosterbeek bij Arnhem over de Slag om Arnhem in september 1944. Het museum, gevestigd in het voormalige hoofdkwartier van de Britse troepen tijdens de slag, heeft een uitgebreide collectie wapens, kleding, uitrustingsstukken, interviews, foto’s en video’s. Het museum bevat naast de tentoongestelde collectie tevens de met prijzen bekroonde Airborne Experience, waar bezoekers zelf in de voetsporen treden van een soldaat. Aan de Arnhemse Rijnkade, tegenover de John Frostbrug, beschikt het museum ook over het informatiecentrum, Airborne at the Bridge, over de Slag om Arnhem.

Het museum richt zich niet enkel op de geallieerde zijde van het verhaal, maar toont ook de Duitse kant en de betrokken burgerbevolking. Het museum beoogt te laten zien dat vrijheid nooit vanzelfsprekend is.

Hartenstein, waar het museum zich sinds 1978 bevindt, heeft een lange voorgeschiedenis. Al in 1728 wordt er gesproken over ‘Het Rode Hert’, een herberg gelegen aan de Utrechtseweg in Oosterbeek. In 1779 wordt deze herberg en de naaste omgeving verkocht aan J. van der Sluys, een advocaat aan het hof van Gelderland. De herberg wordt afgebroken en er komt een herenhuis met bijgebouwen voor in de plaats. Met de verbouwing krijgt het herenhuis ook een nieuwe naam: Hartenstein. Na de dood van Van der Sluys kent Hartenstein verschillende eigenaars. Omstreeks 1865 is de villa gebouwd zoals die nu te bezichtigen is. Hierbij is ook een koetshuis gebouwd, waar nu een restaurant in zit. In 1905 zijn hier twee serres aan toegevoegd. Uiteindelijk besluit gemeente Renkum in 1942, als het eigenaar wordt, het pand als hotel in te richten. Ten tijde van de Tweede Wereldoorlog zal het voor Britse parachutisten een belangrijke rol vervullen.

Slag om Arnhem

In het gebied rond Arnhem landen in september 1944 ruim 10.000 geallieerde luchtlandingstroepen. Belangrijkste doel is om de verkeersbrug over de Nederrijn in Arnhem te veroveren en te beschermen tegen Duitse troepen totdat het grondleger de luchtlandingstroepen komt ontzetten. Luitenantkolonel John Frost bereikt met het tweede bataljon de brug waar ze meerdere dagen zware gevechten leveren. Het overgrote deel van de luchtlandingstroepen weet de brug echter niet te bereiken, waardoor generaal Roy Urquhart gedwongen is zijn hoofdkwartier te vestigen in hotel ‘Hartenstein’.

Op en rond het gebied worden zware gevechten uitgevochten waarbij aan beide kanten veel doden en gewonden vallen. Op donderdag 21 september moeten de troepen bij de verkeersbrug opgeven. Pas op 26 september, als de overgebleven geallieerde troepen zich terugtrekken over de Nederrijn, wordt hotel ‘Hartenstein’ verlaten. De geallieerde troepen hebben de Slag om Arnhem verloren en het gebouw blijft zwaar beschadigd achter.

Kort na het einde van de Tweede Wereldoorlog ontstond het idee om een museum over de Slag om Arnhem op te richten. Aanvankelijk (1949) wordt dit in kasteel Doorwerth gerealiseerd. Hartenstein functioneert na de oorlog wederom als hotel. In korte tijd groeit de collectie bij kasteel Doorwerth, waardoor er gezocht wordt naar een grotere locatie. Hotel Hartenstein wordt overgekocht en op 11 mei 1978 opent Airborne Museum ‘Hartenstein’ haar deuren.

In 2008 sluit het museum tijdelijk om het museum te moderniseren. Er werd onder meer een Hall of Fame ingericht. Ook wordt het museum uitgebreid met een ondergrondse kelder van 900m² en een volledig nieuwe ontvangsthal. In 2009, bij de 65ste herdenking van de Slag om Arnhem is het vernieuwde museum geopend. In de kelder is een Airborne Experience gebouwd waarbij de bezoeker de slag zelf beleeft als een soldaat. Deze ruimte heeft verschillende prijzen en nominaties gekregen.

De Sunset March is sinds 19 oktober 2014 een dagelijks eerbetoon aan de geallieerde militairen, die gevochten hebben voor de vrijheid van Nederland. In Nijmegen is een nieuwe stadsbrug gebouwd; de Oversteek. Vlakbij het deel van de Waal waar op 20 september 1944 Amerikaanse militairen tijdens operatie Market Garden de Waal zijn overgestoken. Tijdens deze zogenaamde “Waalcrossing” zijn 48 geallieerde militairen omgekomen.

De verlichting van deze nieuwe brug is heel speciaal. Er staan 48 paren lichtmasten op de brug. Rond het tijdstip van zonsondergang worden deze lichtmasten, paar voor paar, na elkaar ontstoken in het tempo van een trage mars. Iedere avond, als het eerste paar lichtmasten wordt ontstoken, loopt een veteraan de Sunset March mee in het tempo waarin de lichten aangaan.

Met dit initiatief willen de veteranen niet alleen herdenken welk offer de Amerikaanse militairen hier ver van huis hebben gebracht voor de vrijheid van het Nederlandse volk. Zij willen hiermee vooral ook een zichtbare brug slaan naar alle veteranen die in missies over de hele wereld hebben bijgedragen en nog steeds bijdragen aan vrede en vrijheid.

Veteranen van verschillende nationaliteiten hebben de Sunset March al gelopen, vaak vergezeld door belangstellenden. Iedere veteraan is welkom om de Sunset March te lopen en kan zich aanmelden op de aanmeldpagina voor een gewenste datum. Inschrijven door belangstellenden kan achterwege blijven. Alleen de “veteraan van de dag” schrijft zich in.

De Waaloversteek was de oversteek van de rivier de Waal door de 82e Luchtlandingsdivisie op 20 september 1944 bij Nijmegen aan de westkant van het toenmalige dorp Lent. Deze actie was een onderdeel van de Operatie Market Garden en had tot doel zowel de verkeersbrug, als de spoorbrug in de spoorlijn Arnhem Nijmegen te veroveren.

Om 15:00 in de middag van 20 september 1944 ondernamen parachutisten van het 3e bataljon van 504 Parachute Infantry Regimant (PIR) van de Amerikaanse 82e Luchtlandingsdivisie (82 Airborne) onder leiding van majoor Julian Cook de oversteek in 26 canvas bootjes. 504 PIR werd ondersteund door 307 Airborne Engineer Battalion, 376 Parachute Field Artillery Battalion 82 Airborne in samenwerking met 505 Para Infantry Guards Armoured Division. Van de 260 man in de eerste oversteek raakte ongeveer de helft gewond of werd gedood. Tijdens deze aanval verloren aan geallieerde zijde 48 man het leven, maar het doel werd wel bereikt. ’s Avonds waren zowel de verkeers- als de spoorbrug in geallieerde handen en was de weg vrij voor het Britse 30e Legerkorps. Helaas kwam deze actie te laat om de Britse 1e Luchtlandingsdivisie bij Arnhem te ontzetten.